بررسی قابلیت انباشت نانوذرات اکسید روی در آرتمیا و انتقال تغذیه‌ای آن به ماهی دانیو گورخری (Danio rerio)

در سال‌های اخیر رهایش نانو مواد به محیط ‌زیست باعث ایجاد نگرانی‌هایی شده است. از طرفی این مواد می‌توانند دارای کاربردهای وسیع در بسیاری از زمینه‌ها و از جمله در آبزی‌پروری باشند. این مطالعه از یک طرف با هدف بررسی امکان غنی‌سازی آرتمیا با نانوذرات اکسید روی به منظور کاربرد احتمالی در آبزی پروری و از سوی دیگر با هدف بررسی انتقال این ماده از طریق زنجیره غذایی و تجمع زیستی آن در بدن ماهی دانیو گورخری به عنوان یک مدل آبزی انجام گردید. به منظور بررسی میزان انباشت و دفع نانوذرات اکسید روی در آرتمیا، ابتدا ناپلی‌ها به مدت 24 ساعت در معرض سوسپانسیون نانوذرات اکسید روی در غلظت‌های 1، 10 و 100 میلی‌گرم در لیتر قرار گرفتند و سپس به مدت 24 ساعت دیگر در آب فاقد نانوذرات قرار داده شدند. در مرحله بعد ماهیان دانیو گورخری ابتدا به مدت 21 روز با ناپلی‌های غنی شده با نانوذرات و سپس به مدت 7 روز با ناپلی‌های فاقد نانوذرات تغذیه شدند تا میزان انتقال تغذیه‌ای و رهایش روی از بدن ماهی‌ها مشخص گردد. انباشت روی در ناپلی‌ها و ماهی‌ها در دوره‌های انباشت و دفع با استفاده از دستگاه جذب اتمی سنجیده شد. نتایج نشان داد که ناپلی آرتمیا قابلیت بالایی در انباشت نانوذرات روی داشته و روی انباشته شده نیز با قابلیت بالایی به ماهی منتقل می‌شود. بر اساس نتایج، از طرفی می‌توان از فرایند غنی‌سازی آرتمیا با نانوذرات روی برای تأمین نیاز آبزیان به عنصر روی استفاده کرد و از طرف دیگر باید به خطر رهایش نانومواد به بوم‌سازگان‌های آبی و انتقال آن‌ها در طول زنجیرههای غذایی توجه نمود.